Bij Dow focuste het IMPROVED project op twee condensaatstromen en het water uit een buffertank die zowel demiwater als de eerste twee condensaten en een derde condensaat bevat. Elk van de drie condensaten die terecht komt in de buffertank is een relatief schoon condensaat afkomstig van een stoom-water cyclus, dat niet in contact gekomen is met het productieproces. Het grootste deel van de conductiviteit (5-6 µS/cm) en het organische materiaal aanwezig in deze condensaten is afkomstig van alkaliserende amines die toegevoegd worden om het boilersysteem te beschermen tegen corrosie. In de huidige situatie zijn er problemen in de CPU (condensate polishing unit) die gevoed wordt vanuit de buffertank; de MB (mixed bed) harsen ondervinden een verhoogde drukval, waarschijnlijk veroorzaakt door biologische vervuiling. Het mixen van de verschillende stromen zorgt waarschijnlijk voor ideale condities voor de groei van micro-organismen in de buffertank.
De drie belangrijkste geteste technologietreinen bij Dow waren:
MB (als referentie)
SAC (sterk zuur kationhars)-MB
GAC (granulair actief kool)-RO (omgekeerde osmose)-MB
Deze testten leidden tot verschillende interessante inzichten.
Net zoals op industriële schaal, ondervonden de harskolommen in de containers vervuiling door biologische groei en door particulaire ijzervervuiling. De SAC-MB configuratie werkte zeer goed omdat de meeste vervuiling opgevangen werd door de SAC, die gebackwasht kon worden zonder verlies van kwaliteit, zodat de MB het SAC effluent verder kon polishen zonder vervuilingsproblemen. De huidige MB op industriële schaal kan niet gebackwasht worden omdat dit zou resulteren in de menging van vers en uitgeput hars, wat nefast zou zijn voor de geproduceerde waterkwaliteit.
GAC-RO-MB was een zeer interessante combinatie. Na een beperkte periode van operatie wordt de GAC namelijk biologisch actief én is in staat de kleinere organische moleculen (die normaal het RO membraan zouden passeren) tegen te houden. Na polishing met de MB resulteert deze configuratie in de beste effluentkwaliteit in termen van organica en conductiviteit. Ze is echter waarschijnlijk niet economisch haalbaar voor toekomstige implementatie omwille van de hoge investeringskosten en operationele kosten die ermee gepaard gaan.
Een van de belangrijkste observaties in deze testperiode was dat het water dat van de buffertank komt een veel hoger potentieel tot vervuiling vertoont dan de condensaatstromen apart. Dit kan toegewezen worden aan de lagere temperatuur, zuurstofbeschikbaarheid vanuit het toegevoegde demiwater en de langere verblijftijd.
Benieuwd naar de volledige testresultaten? Lees hier het rapport (in het Engels).